Dag 14 - Aquatica

Gisteren hebben we heerlijk bij TGI Friday gegeten. De baby back ribs met Jack Daniels saus zijn de lekkerste ooit. Het vlees valt zo van het bot af en er zit helemaal geen vet aan.

Na het eten zijn we naar Downtown Disney gegaan en hebben daar nog wat souvenirs gekocht. Julian heeft een doos Lego Star Wars gekocht en is daar erg blij mee. De andere twee vonden het maar kinderachtig, maar ja, dat zijn twee pubers he.

 

Bij de Legowinkel nog even geposeerd bij bovenstaande stripfiguren, helemaal van Legoblokjes gemaakt.

Ook de draak in het water op de achtergrond is helemaal van Lego gemaakt.

Vandaag wilden we vroeg bij Aquatica zijn, want het is een van de drukst bezochte waterparken. Om 7 uur staan we op en begint het dagelijkse ritueel. Om half 9 zitten we in de auto en al voor 9 uur rijden we de parkeerplaats op. Wat is het al druk! We gaan door de tassencontrole en naar de ticketcontrole en bij weer een ander loket huren we een locker, een klein kluisje waar we onze waardevolle spullen in stoppen. De onderwatercamera neem ik mee en bind ik aan mijn bikinibandje.

Het is prachtig weer en zo zal het de hele dag blijven! We zien dat het op een zeker moment 37 graden is, dus lekker warm wel. We hebben beslag weten te leggen op 5 ligstoelen vlak voor een van de grote zwembaden. Zo kunnen we lekker afkoelen als het te gek wordt. We lopen als eerste naar de Dolphin Plunge, de grote glijbaan die op het laatst doorzichtig is en die door een bad gaat waar die zwart witte dolfijntjes zwemmen. Nou, kijk maar naar het begin van het filmpje, je vliegt als een bezetene door die buis heen en je ziet helemaal niks en al zeker geen dolfijnen. Dat maakt hem niet minder leuk hoor, want we doen hem later die dag nog wel een paar keer.

Daarna pakken we nog wat leuke glijbanen waarbij we weer flink de trappen op moeten. Op het filmpje zie je stukjes die ik heb gefilmd in die glijbanen en sommige waren zo wild, dat was best lastig filmen. Nadeel van onze camera is dat als hij onder water is geweest, de microfoon vol zit met water en het geluid een stuk slechter wordt. Je hoort dan alleen mij nog maar lachen. De camera zit met een koordje vast aan mijn bikinibandje, gewoon voor de zekerheid, want je wordt soms gewoon gelanceerd.

De kinderen hebben we bijna niet gezien. Die gaan langs alle glijbanen en dat zijn er heel veel. Het wordt steeds drukker in het park, maar ik vind het niet storend. De stroomversnelling die we ook gefilmd hebben, is ook zo leuk. Het water stroomt er echt heel snel en je komt onderweg allerlei hindernissen tegen, zoals watervallen en golven. Met de camera in mijn ene hand en met de andere hand proberend het zwemvest vast te houden, omdat het me een paar maten te groot was, geeft dus ook een leuk effect als je ook nog probeert te zwemmen in een stroomversnelling. Ik tol gewoon alle kanten op en mijn knieën en voeten zijn vaak in beeld. Het ongelooflijk felle zonlicht schijnt pal in mijn beeldschermpje en ik zie meestal gewoon helemaal niks en film dus maar een beetje uit de losse pols.

Als het drukker begint te worden en als ik genoeg heb van al die trappen, gaan we op onze ligstoelen liggen, maar Ron houdt het al gauw voor gezien en gaat een stukje verderop onder een grote parasol zitten. Ik houd het 5 minuten uit in de zon en ga telkens het water in om af te koelen. Je kunt heerlijk in het ondiepe deel liggen; daar staat 5 cm water, dus daar liggen veel mensen te zonnen, maar je moet wel ontzettend uitkijken dat je niet verbrandt. Het water is gewoon warm; ik denk rond de 30 graden. Ik roep de jongens regelmatig bij me om ze in te smeren. Vooral Erik verbrandt snel, maar ik zie dat Frank z’n gezicht ook al wat rood is geworden. Julian wordt meteen heel erg bruin; hij is de donkerste van de drie en heeft gewoon meer pigment. Bovendien speelt hij erg veel buiten met zijn skates en had al een voorsprong op zijn broers.

Ik lig met mijn ligbed hooguit 4 meter van de waterlijn af en tussen mij en het water ligt steen. Ik kan niet zonder slippers die 4 meter overbruggen, zo heet zijn de stenen.

We eten wat uit een van de restaurants, maar net als twee jaar geleden is het duur en niet erg lekker. Het vult, dus vooruit maar.

Pas om 5 uur maken we aanstalten om te gaan. Het is onze laatste volle dag in zonnig Florida en ik zag al op weeronline dat het in Den Helder erg heeft geregend. Gétver, daar heb ik écht geen zin in!

We gaan thuis lekker douchen en wat drinken. Daarna gaan we naar de Golden Corral, maar de mensen staan er nog net niet buiten te wachten tot ze naar binnen kunnen. Dat doen we niet, maar we krijgen toch een cadeautje, een bon voor gratis karten. De jongens zijn meteen door het dolle heen. ‘’Ja mam! We willen graag karten, je weet toch dat we van snelheid houden!’’ We rijden naar TGI Friday en daar hoeven we maar een kwartiertje te wachten. We eten er weer heerlijk en Julian noemt het zelfs zijn beste maaltijd ooit. Hij had de Jack Daniels hamburger en eet hem helemaal op, samen met een paar spareribs van mij.

We zouden eigenlijk nog een avondje naar Seaworld gaan, maar de jongens hebben er niet veel zin meer in. Ze gaan liever karten of gewoon lekker in de villa hangen. We rijden na het eten dus maar even naar die kartbaan en inderdaad, met de bon mogen we alle vijf een rondje karten. Ron past, want hij heeft een biertje op, maar de jongens en ik gaan een ronde. Er hoort ook een soort hal met speelautomaten bij en daar zijn vooral Frank en Julian niet bij weg te slaan. Er is zelfs een grote vijver met echte alligators die je voor 2 dollar mag voeren. Om kwart voor 10 vinden we het echter wel mooi geweest en rijden weer naar huis. We drinken nog wat en gaan dan lekker slapen. Morgen vliegen we om 19.30 uur Amerikaanse tijd en landen om 10.05 uur Nederlandse tijd op Schiphol. Overdags gaan we het huis opruimen, inpakken, de auto schoonmaken en nog wat laatste boodschapjes doen. Rond 3 uur zullen we naar het vliegveld rijden. De laatste woorden op dit blog zal ik vanuit ons eigen huis in Julianadorp plaatsen. We missen onze katjes wel en ik ben benieuwd hoe het met mijn aquarium is. Voor iedereen die met ons heeft meegeleefd, bedankt voor de leuke reacties, ook op Hyves en hopelijk komt er ooit weer een nieuw blog vanuit Florida van mijn hand!

Groetjes,

Linda