Dag 1 – de heenreis

We zijn er! De vliegreis ging prima, we hebben een prachtige grote Jeep en de jongens hebben al in het zwembad gezwommen. Daarna kregen we toch wel trek en zijn we naar een Taco Bell gereden. Morgen krijgen jullie een uitgebreid verslag, want het is hier inmiddels al bijna elf uur, dus voor ons vijf uur in de ochtend.

Update 6 augustus:

Oké, we zijn wakker en hier komt het verslag van onze reis van gisteren:

We worden al ruim voor 7 uur wakker en beginnen op ons gemak de laatste spullen in te pakken. Om half 9 haal ik nog even snel wat lekkere verse broodjes bij de bakker en om 9 uur staat de taxi naar Schiphol er al. Even na 10 uur arriveren we al op Schiphol en lopen we naar de bagage drop-off. Het is er erg druk, want er gaat ook een vliegtuig naar Curaçao. Na enige tijd wachten zijn we aan de beurt en dan vraagt de dame achter de balie om onze boekingsformulieren, de formulieren waarvan Ron de avond daarvoor nog had gezegd dat ik ze wel weg kon gooien, want ik had immers de boarding passes uitgeprint. De dame in kwestie wilde ons tarief checken. Geen idee wat ze bedoelde, maar we moesten nog even naar een andere balie om ons tarief te laten checken. Daar kregen we de boarding passes en werden we keurig ingecheckt.

We eten de broodjes van de bakker op en bekijken de vele winkels op Schiphol. We zien er zelfs een aardig horloge van € 45.000, maar we besluiten onze centjes nog maar even op zak te houden.

Ondanks de broodjes krijgen de mannen (behalve Ron) toch wel trek en voor het hongerige spul bestellen we een paar McChickens. We lopen vervolgens rustig naar de gate, waar we al rond 12.40 uur kunnen boarden. Om precies 14 uur stijgen we op en zijn we onderweg naar Florida!

We bestellen drie entertainment systemen en de heren zijn er zoet mee. Soms kijk ik ook een filmpje, soms pakt Ron er even een. Het eten is echt heel lekker. Julian en ik nemen de risotto met kaassaus en de overige mannen nemen de kipmaaltijd. We smullen en alles gaat schoon op! Ron en ik nemen ieder een miniflesje wijn a € 3,50 en de blikjes fris voor de kinderen zijn tijdens het eten gratis. We slapen geen van allen en we krijgen nog een broodmaaltijd, die ook prima smaakt. Nog even een leuke anekdote over Ron: er zit een man voor mij (naast Ron) die de hele tijd met zijn rugleuning in de achterste stand zit en tijdens het eten is dat voor mij niet zo prettig. Die man komt uit Polen en spreekt Engels, dus Ron wil hem vragen of hij zijn rugleuning rechtop wil zetten tijdens het eten en laat even een staaltje van zijn Engelse vaardigheden zien. Hij zegt: ‘can you move your stool?’, waarop ik onbedaarlijk begin te lachen en de Pool vindt het ook wel grappig. Julian, die naast mij zit, vraagt waarom het zo grappig is en ik antwoord dat zijn vader zojuist aan een Pool vroeg of hij zijn ontlasting kan bewegen. Hahahaha! Ik heb er de hele verdere reis dubbel om gelegen en zelfs vannacht tijdens een wakker moment heb ik nog liggen lachen.

Om half 6 plaatselijke tijd landen we en kort daarna voelen we de heerlijke warmte van Florida weer! Bij de douane duurt het achterlijk lang. We moeten van allebei onze handen vingerafdrukken laten maken en we moeten op de foto. Tot ons afgrijzen zien we dat sommige gezinnen er tussenuit worden gepikt en die worden in een aparte ruimte gezet, om nog langer te wachten. Eindelijk zijn we dan toch aan de beurt en gelukkig mogen we door. De koffers hadden we in een mum van tijd, maar tot onze verbazing moesten we ze weer afgeven. Met een soort treintje gaan we een stukje rijden, we stappen uit en dan zijn we waar onze koffers zullen aankomen en waar de autoverhuurbedrijven zitten. Na een kwartiertje komen de koffers en lopen we linea recta naar de parkeergarage waar Dollar zit. We hebben een Dollar Express kaart en hoeven niet bij de balie op het vliegveld te wachten, maar we lopen zo door. Ik koop zo’n ding waarmee je zonder te betalen door de tolpoorten mag en onze Jeep Grand Cherokee wordt voorgereden. Wat een prachtige grote auto! De jongens zien een ander aardig modelletje en rennen en met het fototoestel naartoe.

Helaas mannen, dat wordt hem niet. Dat past nooit. Met enige moeite proppen we de koffers en tassen in de Jeep en Ron installeert ons van huis meegebrachte navigatiesysteem. In een mum van tijd vindt hij de satellieten en rijden we op weg naar onze villa!

Intussen is het donker geworden en als we bij de villa aankomen hebben we alweer aardig lege magen. Niks in huis natuurlijk, dus nadat we ons nieuwe onderkomen hebben geïnspecteerd, springen we weer in de Jeep en rijden we naar de Subway, maar komen uit bij de Taco Bell. Ook goed. Erik en Ron bestellen een dikke burrito met kip en ik neem een kleinere met gehakt. Frank en Julian nemen wat happen van ons; zij hadden niet veel trek. Julian neemt wat nacho’s en een grote beker Mountain Dew. Rond elf uur komen we weer terug bij de villa, waar ik een kleine krabbel zet op het weblog en kort daarna duiken we in bed. Morgen verder!