Dag 8 – Kelly Park & Seaworld After Dark

Vanmorgen word ik zoals gewoonlijk al ruim voor de wekker wakker. Dat is niks bijzonders, want dat heb ik thuis ook altijd. Na de frisse douches, een lekker ontbijtje en een kopje thee, gaan we op weg naar Kelly Park. Onderweg stoppen we bij de Publix voor wat vers spul om mee te picknicken en voor wat limonade. Het is al heel erg warm zo vroeg in de ochtend, dus het belooft een hete dag te worden. Als we bij Kelly Park in de buurt komen, zien we een aantal stations waar we van die opgeblazen vrachtwagen-binnenbanden kunnen huren. In eerste instantie snappen we het niet en rijden eraan voorbij, maar de dame aan de poort in Kelly Park zegt ons dat we die dingen daar moeten huren, want in het park zelf kan dat niet. We maken dus rechtsomkeert en huren die banden. Wat een gedoe nog om die dingen mee te nemen. Eén in de auto, een aan de rechterbuitenspiegel en drie op het dak. Op de terugweg hadden we ze alle vijf op het dak!

We parkeren de auto, trekken onze kleding uit en nemen wat tassen, de camera en de badlakens mee. De autosleutels hebben we in de tas moeten laten zitten, maar iedereen laat zijn hele hebben en houwen gewoon staan, dus het voelt veilig aan.

Smeren, smeren, smeren (of liever gezegd spuiten met dat Amerikaanse spul) want de zon is heet en brandt op je huid. We gaan lekker in het water (is fris als je net een Golf van Mexico van 30 graden gehad hebt) en klimmen met enige moeite op onze banden. Je kunt een heel eind dobberen en op een gegeven moment is er even paniek, omdat iemand een slang heeft gevonden. Na inspectie blijkt het een onschuldige soort te zijn en wordt hij weer in het water teruggezet.

Er zwemmen verschillende soorten vissen en Julian en ik snorkelen nog even zonder opblaasband. We eten onze meegebrachte spulletjes en we drinken liters vocht.

Om 2 uur houden we het voor gezien, want we willen nog wat boodschappen doen en in de avond naar Seaworld After Dark. We willen graag de show van Shamu de orka zien en misschien nog wat achtbanen bedwingen. Als we thuiskomen, duiken Frank en Julian in het zwembad en gaan Erik, Ron en ik lekker douchen. Met twee badkamers schiet dat lekker op. Ron en ik gaan naar ‘onze’ Wal-Mart voor de broodnodige boodschappen en als we thuiskomen, zijn ook Julian en Frank lekker gedouched. Om half 6 rijden we naar Cici’s pizza. Ik heb er een bon van uitgeprint voor vertek. Je kunt daar onbeperkt eten voor $ 5,99 p.p. en met die bon krijg je één gratis buffet, dus hoeven we voor vier personen te betalen. We hebben er niet al te hoge verwachtingen van, maar het blijkt heel lekker te zijn. Je kunt kiezen uit tientallen soorten punten pizza, salades, soep en heerlijke cinnamon rolls en brownies als dessert. Natuurlijk nemen we er de gebruikelijke emmers drinken bij die je naar hartenlust mag bijvullen, maar ondanks onze grote dorst, is er niemand van ons die een refill neemt.

Na deze verrassend lekkere maaltijd rijden we richting Seaworld, waar we vroeg in de avond arriveren. De mannen lopen snel naar de Manta; Erik blijft bij mij zitten, die zegt dat zijn maag te vol is voor zo’n rough ride. Daar kan ik inkomen. Er blijkt een technische storing te zijn en Ron komt na 20 minuten naar beneden. Frank en Julian blijven wachten en de storing is gelukkig al na een paar minuten verholpen.

Na een bezoekje aan de nursery met de baby dolfijntjes lopen we naar het Shamu stadion en kijken naar de show ‘Shamu Rocks’. Ik heb hem twee jaar geleden gezien nog voordat Dawn Brancheau, de trainster, werd gedood door een van de orka’s. De show was nu nog wel erg mooi, maar minder spectaculair. Ze gaan gewoon niet meer met de orka’s in het water en het was juist zo ontroerend om te zien hoe lief en voorzichtig die grote lobbes met zo’n teer meisje omging. En om te zien hoe de trainers onder water verdwijnen en vervolgens door de orka’s meters recht omhoog gelanceerd worden. Jammer dat dat niet meer wordt gedaan, maar het was nog steeds de moeite waard en de kans is groot dat we de komende week nog een keer heengaan. Overigens was het ‘s avonds nog steeds bloedheet. Om half 9 in de avond, terwijl het al donker was, zat ik stil op een bankje in het stadium echt te druipen van het zweet. Het liep in straaltjes van mijn hoofd af, hup, mijn t-shirt in. Mensen zaten met hun plattegrond te waaieren om een klein beetje koelte te creëren. Ik liet Frank op een gegeven moment een paar frozen drinks voor ons halen en dat werkte goed. We zagen dat het kort voor aanvang van de show erg hard regende, doordat we de druppels in het water zagen, maar het werd niet koeler.  Ron half 10 zijn we naar huis gegaan, want morgen moeten we extra vroeg op.

Morgen gaan we naar Busch Gardens, alweer een pretpark en ik geloof dat het morgen zo’n beetje hetzelfde weer wordt als vandaag. Dat wordt afzien geblazen. We hebben we de Quick Queue kaartjes, dus we hoeven niet in de rij te staan. Dat scheelt echt heel veel tijd en zo hoef ik ook niet telkens zo lang te wachten bij de achtbanen waar ik niet in ga. Er is genoeg waar ik wel in ga hoor, jullie lezen het morgen vast weer! Tot morgen!